ترانـــه ها

فـــــرياد دلـــــم به گــــوش جانت نرسد
اين خاک ســـــيه به آســــمانت نرســــد
صد باغ پر از شکــــوفه، صد کاج بلند
بر قـــــــامت ناز گلفـــــشانـت نرســـــد

به به چه قشـــــنگ و نازنيـــن آمده اي
بر خاتـــم جـــــان من نگـــــين آمده اي
دانم تو فرشـــــته اي و زان شهر بلــور
تا محبـــــس تـــــيرۀ زميـــــن آمــده اي

اي دخـــــترک قشـــــنگ مغـرور سلام
اي اخـــــتر نو شگفـــــتۀ نـــــور ســلام
من در تو تجلـــــــي خـــــدا مي نگـــرم
اي جلـــــوۀ صادقـــــانۀ طـــــور سـلام

ديشـــب نظـــــري به سـوي دريا کردم
انديـــــشۀ غـــم گـــــره گره وا کــــردم
با شيشه گـــــران مــــاه در مستي موج
آييـــــنۀ روح خويـــــش پيـــــدا کـــردم

رفـــــتي و سفـــر مبارک از گام تو شد
ســـــرقافـــــلۀ اميـــــد من نـــــام تو شد
آييـــــنه شـــــود بهـــــار از ديـــــدن تو
خورشـــيد چـــراغ روشـــن شام تو شد

غـــــم هـاي ترا شـــبانه چـــون ياد کنم
بنشـــــينم و صـــــد ترانـــــه بنـياد کـنم
چـــندان ز دو ديده اشک ريـزم به کنار
تا دامـــــن شـــب ســـــتاره آبـــاد کـــنم

با آمـــــدنت چـــــراغ جـــان می آوری
صـــد خـنده گل از راز نهان می آوری
می آیی و در دو چشـــم زیـبایت به من
آییـــــنه و نــــور ارمغـــــان می آوری

رفـــــتي وبهار غـــصه هــــايم بشگفت
بر شـــــاخۀ جــان گل نوايـــــم بشگفت
هــــرسو که قـــــدم نهــادم از دوري تو
آتـــش هـــمه جـــا ز نقــش پايم بشگفت

رفـــتی و ســـتاره گان من کـــور شدند
آییـــــنۀ شب شـــــدند و بی نـــور شدند
در شیشۀ مه شـــراب خورشید کجاست
تا ســـــایۀ مـــــا ز هــمدیگر دور شدند

شب بي تو دلم چمـــن چمـــن ميگـــريد
آييـــــنه به حـــــال زار مـن ميگـــــريد
گفــــتم سخـني به ياد تو ســـــاز کـــــنم
ديدم چو دو چشـــــم من سخــن ميگويد

شب فکـــــر مرا ســــتاره گان ميدزدند
گـــــويي کـــه ز من راز نهان ميدزدند
رنگيــني لحــــظه هـــــاي پـــــندار مرا
از باغ کــرشمه هـــاي جــــان ميدزدند

بس نالـــــه ز ناي آســـــمان است بلــند
انـــــدوه بزرگ کهکــــشان است بلـــند
بشکســـته تمام، قامــــت فصـــل بهـــار
شيـــــپور دمـــــادم خزان اســـت بلـــند

نشگفـــته تمام غنـــچه ها پيــــر شــدند
آهـــو بره گان جمله به زنجيـــر شــدند
اين فصل چه فصل است که انبوه کلاغ
دلبســـتۀ قــــله هـــــاي پاميـــــر شــدند